torfowiska wysokie
Encyklopedia PWN
obszar chroniony, zał. 1959 w szczytowych partiach Karkonoszy, 5951 ha, w tym 2220 ha pod ścisłą ochroną (2022);
nauka obejmująca całokształt wiedzy o łąkach i pastwiskach, nazywanych ogólnie użytkami zielonymi, działalności gosp., której zadaniem jest pozyskiwanie możliwie wysokich plonów pełnowartościowej paszy (zielonej i siana) dla zwierząt gospodarskich oraz utrzymywaniu tych użytków w wysokiej kulturze rolnej.
najniższa część Obniżenia Orawsko-Podhalańskiego, między Beskidem Żywieckim i Gorcami na północy a Pogórzem Spisko-Gubałowskim na południu; zachodnie krańce na Słowacji;
woj. w północnej części Polski, nad Morzem Bałtyckim; graniczy z woj.: warmińsko-mazurskim (na wschodzie), kujawsko-pomor. (na południu), wielkopol. (na południowym zachodzie) i zachodniopomor. (na zachodzie); na północy M. Bałtyckie z Zat. Gdańską i Zalewem Wiślanym.
